ခြပ္ေဒါင္းတို႔ေရးတဲ့ မေနာေျမေတာင္တန္းမ်ားသမိုင္း

entry-content'>

လမ္းေပၚ၌ ေက်ာက္တံုးမ်ား။ ခ်ဳိင့္ႀကီးမ်ားကို ခဲရာခဲဆစ္ေက်ာ္ျဖတ္ေနရေသာ ကားေလးေၾကာင့္ က်ေနာ္သည္ တခ်က္ခ်က္ ေျမာက္ဆြေျမာက္ ဆြျဖစ္လွ်က္။ စိတ္ကို သဘာ၀ပါတ္၀န္းက်င္ ေရေျမေတာေတာင္အလွ၏ အာရုံထဲ၌ နစ္ျမဳပ္ထားလိုက္သည္၊ အေအးပိုင္းေဒသ၏ ေပါက္ေရာက္ေသာ သစ္ပင္မ်ားက လမ္းေဘး၀ဲယာ၌ စိမ္းစိမ္းစိုစို ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္။ ၀ါးရြက္မ်ားေပၚ တင္ေနေသာ ႏွင္းခဲႏွင္းဥေလးမ်ားကို က်ေနာ္သည္ ေငးစုိက္ၾကည့္လွ်က္။ ဒီလမ္းက ေကအိုင္အို ေဖါက္ထားတာတဲ႔၊ တရုတ္ေဖါက္ရင္ေတာ့ ဒီထက္ပိုေကာင္းမွာေပါ့ ဒါေပမဲ့တရုတ္က သူအတြက္ အက်ဳိးအျမတ္မရွိဘဲနဲ႔ ဘာမွမလုပ္ဘူးေလဟု သူမွတ္ခ်က္ေပးေနျပန္သည္၊ ေျမာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေလး၏ ရွင္းလင္း ေျပာဆိုမူမ်ား က တလမ္းလံုး ေ၀ေ၀ဆာဆာရွိလွသည္၊ သူက က်ေနာ္တလွည္႔ တရုတ္ကားေမာင္သမားကို တလွည့္ျဖင့္ စကားႏွင့္ ေဖၚေရြစြာပင္ ရွင္းျပေန လွ်က္္။သူ အရႊင္းေဖါက္သမွ် တရုတ္ကားေမာင္းသမားက တ၀ါး၀ါးပြဲခံ္ ရီေမာေနလွ်က္။က်ေနာ္က ပဲပင္ေပါက္စကားမ်ားကို ေသျခာနား မလည္ ေသး၊ တံခါးဖြင့္စီးပြားေရးေၾကာင့္ ခရီးသြားရတာ အစစ္အေဆးမရွိေတာ့ဘူး အကိုေရ…။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ဒီရဲေဘာ္ေလး ေရတက္ငါးစင္ရိုင္း စိတ္ရွိတဲ႔ စစ္အစိုးရ စိတ္ကို မဖတ္မိလို႔ပဲ ထင္ရဲ႔ဟု က်ေနာ႔ စိတ္အစဥ္မွာ ေတြးေတာလွ်က္၊ ဆက္ၿပီးသူက အရင္တံုးကဆိုရင္ စာရြက္သယ္ သြားရင္ စာရြက္မွာ က်ေနာ္တို႔ မ.က.ဒ.တ စည္းတံဆိပ္ပါရင္ ေတာင္ဖမ္းတာ။ က်ေနာ္ဆို မၾကာမၾကာအဖမ္းခံရတယ္ဟု ခရီးသြားတာ၀န္ခံ ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေလးရွင္းျပခ်က္ကို ေလးေလးစားစားစိုက္၍ နားေထာင္ရင္း သူ႔ကိုၾကည့္မိသည္၊ သူ႔ဇာတိသည္ မိုးေကာင္း ၿမိဳ႔က အသက္က ၂၀ေက်ာ္။ မခံခ်င္လြန္းလို႔ လက္နက္ကိုင္တိုက္ဖို႔ အသက္ ၁၄ႏွစ္ကတည္းက ေတာခိုလာခဲ့တာဟု သူ႔ဘ၀ဇတ္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပေနသည္မွာ က်ေနာ့္အတြက္ တန္ဖိုးရွိစရာ သင္ခန္းစာ။ ရရင္ရ မရရင္ေတာ့ ခ်မွပဲရေတာ႔မည္။ ၁၉၈၈တံုးက ဒို႔လူထုက ဒီမိုကေရစီကို လမ္းမေပၚကေန လက္၀ါးျဖန္႔ ေတာင္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ ရခဲ့ၾကတာက ဂ်ီသရီးက်ည္ဆန္ဟု ေျပာလုိက္ေတာ့ က်ေနာ႔စိတ္ထဲ မာေတာင့္ေတာင့္ ျဖစ္သြားသည္၊ သူ႔စကားမ်ားေၾကာင့္ ၾကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္းပင္ ခံစားလိုက္ရေသးရဲ႔။
ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ အထက္အေတာ္ျမင့္မားေသာ ထိုေဒသသို႔ေရာက္ခဲ့ရသည့္အတြက္ အက္စကီမိုး လူမ်ဳိးမ်ားသည္ပင္လွ်င္ ထိုေဒသ၌ အေျခခ်ေနထိုင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏုနယ္ငယ္ရြယ္ေသာ ထိုေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္ ကာယိက ဒုကၡေ၀ဒနာကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခံစားၾကရမည္မွာ အေသအခ်ာ။ ႏွင္းျမဴမ်ားၾကားမွ မုဒ္ဦးဂိတ္၀တခုကို ေတြ႔လိုက္ရသည္၊ ထိုမုဒ္ဦး၌ ဒါးႏွစ္လက္ကို ၾကက္ေျခခတ္ထားသည္၊ သူတို႔က ဒါးဒါးျခင္း၊ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က ဒါးဒါးျခင္း၊ လွံလွံျခင္း၊ က်ေနာ္တို႔ စစ္အက်ီၤဘယ္ဖက္ တံဆိပ္က ဒါးႏွင့္လွံကို ၾကက္ေျခခတ္ထားသည္၊ သူတို႔က ဒါးႏွစ္လက္ကို ၾကက္ေျခခတ္ထားသည္၊ ဂိတ္၀ကိုေရာက္ေတာ႔ ကခ်င္စကားျဖင္႔ “ အန္းထဲ့ ေဂ်ာင္မာ ဒပ္ေကာ့နား” ( က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ကပါ )ဟုေျပာေတာ့ ဂိတ္ေစာင့္ ေက.အိုင္.အို ရဲေဘာ္က ေမာင္းတံကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္၊ က်ေနာ္ ေက.အိုင္.အို ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ လိုင္စင္ေဒသသို႔ေျခခ်မိၿပီ၊ ယခင္က ပါေဂ်ာင္၊ နားေဖါ့ေဒသမွာ သူတို႔ ဌာန ခ်ဳပ္ ရွိသည္၊ ထိုေဒသရန္သူ႔ လက္ထဲသို႔က်သည့္အတြက္ ပါေဂ်ာင္၏ ေတာင္ဘက္ရွိရာ ယခုလိုင္စင္သို႔အေျခခ်သည္၊ ပါေဂ်ာင္မွာဆိုရင္ ၀ါး ေရ တံေလ်ာက္ကက်တဲ့ ေရေတာင္ မနက္ေရာက္ရင္ အေတာင့္လိုက္ႀကီး ေရခဲသြားတယ္ခင္ဗ် ဟုေျပာလိုက္ေတာ့ ေရခဲမ်ားအေပၚသြားေနေသာ က်ေနာ္တို႔ကားဘီးကို ျဖတ္ကနဲၾကည့္မိလိုက္သည္၊ မၾကာခင္ ေဒါင္းအလံစိုက္ရာသို႔ ေရာက္ရွိေတာ့မည္။

ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ စခန္းမႉးရဲေဘာ္ေပါက္ေကြးက က်ေနာ္တို႔ကို အေျပးအလႊားလာႀကိဳသည္၊ လူႀကီးေတြ အေပၚမွာ ေစာင့္ေနၾကတယ္ခင္ဗ်ဟု ေျပာဆိုရင္း စစ္ယဥ္ေက်းမႈအရ သူကက်ေနာ့္ကို အေလးျပဳသည္၊ က်ေနာ္က ေလးစားပါတယ္ရဲေဘာ္ဟု ေျပာရင္း သူကိုၾကည္႔မိေတာ႔ ေက်ာင္းသားယူနီေဖါင္းႏွင့္ သပ္ရပ္တင့္တယ္ေနလို႔။ ပစၥတိုကို ခါး၏ေဘး၌ ေသသပ္စြာထိုးခ်ိတ္ထားေသာ သူ၏ ရုပ္သြင္ကိုျမင္လိုက္ရသျဖင့္ အမိျမန္ျပည္အတြက္ စိတ္ဓါတ္အားတက္ မိလိုက္သည္၊ ေၾသာ္ က်ေနာ္တို႔ဘ၀သည္ကား ေက်ာင္းစိမ္းဘ၀မွ ယူနီေဖါင္းအစိမ္းဘ၀မ်ားသို႔။ ခဲတံကိုင္ခဲ့ေသာလက္မွ ေသနတ္ကိုင္ေနၾကရေသာ လက္မ်ားသို႔။

မ.က.ဒ.တ(ေျမာက္ပိုင္း)ရဲေဘာ္မ်ားက အမိန္႔နာခံမူ အားေကာင္းၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ တိုင္းျပည္လြတ္ေျမာက္မႈအတြက္ ထိုအမိန္႔နာခံမူသည္ အေရးႀကီးေၾကာင္း စစ္ေျမျပင္သင္ခန္းစာမ်ားက က်ေနာ့္ကို လက္ေတြ႔သင္ျပေပးခဲ့ဘူးသည္၊ “မ”တေထာင္သားမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ရသည့္အတြက္ ထိုအမိန္႔နာခံမႈမွ အစ လိုက္နာစရာနည္းနာမ်ားအား စစ္သင္တန္းမ်ားမွ ရရွိခဲ့သည္၊ က်ေနာ္သည္ က်ေနာ္တို႔ ဥကၠဌေဟာင္းကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုမိုးသီးႏွင့္ ေတြ႔လွ်င္ပင္ သတိဆြဲမတတ္ ရုိေသစြာ ဆက္ဆံတတ္ေၾကာင္းကို က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္သတိထား လိုက္မိသည္က ထိုစစ္သင္တန္းမ်ားက သင္ၾကားေပးခဲ့သည့္အရာမ်ား။ ေတာ္လွန္ေရးေပ်ာက္က်ားရဲေဘာ္ တဦးအေနျဖင့္ ထိုအမိန္႔နာခံမူကို သေဘာတရားျဖင့္ ခၽြန္းအုပ္မွသာလွ်င္ ရန္သူတပ္ႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားေစႏိုင္သည္၊ က်ေနာ္ တို႔ေက်ာင္းသားတပ္က လူထုကို ဦးထိပ္ျပဳသည္၊ လူထုကိုႏွိပ္စက္လာလွ်င္ ဆတ္ဆတ္ထိလံုး၀မခံႏိုင္၊ ရန္သူက ဤသို႔မဟုတ္၊ သူတို႔၏ ဗိုလ္သင္တန္း သင္ခန္းစာမ်ားက လူေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါ ဒီအရာ သံုးပါးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ပါဟုသင္ၾကားေပးသည္၊ (၁)အေၾကာက္တရား (၂)ကိုယ္က်ဳိးရွာလိုမူ (၃)အသိအမွတ္ျပဳခံလိုမူ ဒီအရာသံုးပါးကို ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရင္ မင္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီ ရန္သူက ေၾကာက္ေအာင္ေျခာက္သည္၊ ေျမာက္ေပးသည္၊ ဖ်က္ဆီးပစ္သည္၊ ယခုရဲမ်ား၊ ႀကံဖြတ္မ်ား၊ စြမ္းအားရွင္မ်ားကို ေျမာက္ေပးေနသည္၊ လူေတြကို အက်င့္စာရိတၱပ်က္ရန္ ကိုယ္က်ဳိးရွာခိုင္းသည္၊ လူမူထူးခၽြန္ဆုဘြဲ႔ တံဆိပ္မ်ားေပး၍ အသိအမွတ္ျပဳသည္၊ လူေတြကိုဤကဲ့သို႔အုပ္ခ်ဳပ္လွ်င္ရမည္ဟု ထိုမိစၦာေကာင္မ်ားက ထင္သည္၊ လူေတြကို ေမတၱာ၊ ေစတနာ၊ မုဒိတာေရွ႔ထား၍ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္မွသာလွ်င္ ရမည္ဟု က်ေနာ္က ခံယူသည္၊ က်ေနာ္တို႔လူထုအေပၚထားေသာ သေဘာထားႏွင့္ သူတို႔၏ သေဘာထားမ်ားက ေရွ႔ေနာက္ ပမာကြဲလြဲလွ်က္။
က်ေနာ္က ဗိုလ္ေပါက္ေကြးကို ခင္ဗ်ားေသနတ္က ဘာေသနတ္လည္းဗ် ဟုေမးမိရာ “တရုပ္လုပ္ေသနတ္ပါခင္ဗ်”ဟု သူကေျဖသည္၊ က်ေနာ္က ေသနတ္ကိုင္လွ်င္ ဘ၀င္ျမွင္႔သည္႔ နအဖ ဗိုလ္ေပါက္စမ်ားကို ငယ္စဥ္က ေကာင္းေကာင္းျမင္ဘူးခဲ့သည္၊ လူတေယာက္သည္ ေသနတ္ကိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ သူ႔လက္သည္ေဘးသို႔ ကားထြက္လာသည္၊ သူ၏ ရင္ဘတ္သည္လည္း ေရွ႔သို႔ေငါ့ထြက္သြားသည္၊ သူ၏ စကားေျပာေပါက္ကလည္း သူမ်ားႏွင့္မတူေတာ့၊ မာမာထန္ထန္၊ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္ေပါက္ေကြး သည္ကား ဤကဲ့သို႔လူစားမဟုတ္ သူတို႔သည္ စစ္မွန္သည့္ လူထုအေတြးအေခၚ လူထုကို အလုပ္အေကၽြးျပဳေရး၊ လူထုကိုမွီခိုေရးဆိုသည့္ လူထုလမ္းစဥ္ႏွင့္ ေသနတ္ကိုေပါင္းစပ္ေနၾကသူမ်ား ထိုေသနတ္သည္ လူထုဘ၀ကိုေခ်ဖ်က္ေနသည့္ မိစၦာေကာင္မ်ားကို ပစ္မည့္ေသနတ္မ်ားသာ မဟုတ္ပါလား။

လမ္းေဘးေတာင္ကုန္းေပၚ၌ အစီအရီတည္ေဆာက္ထားေသာ အေဆာက္အဦမ်ားကို ေ၀႔၀ိုက္ၾကည့္မိသည္၊ ေတာင္ကုန္းမ်ားကို ၿဖိဳခ်၍ ေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေတာင္ေအာက္မွ ေတာင္ေပၚအထိ အေဆာက္အဦးမ်ားကို စီကာရီကာ ေဆာက္ထားသည္၊ ေဘးကာကို ၀ါးျဖင့္ယက္လုပ္ ကာရံထားျခင္းျဖစ္သည္၊ အမိုးက တရုပ္ျပည္လုပ္ ရင္ေပါင္က်န္း( ကတၱရာႏွင့္ ၀ါးဖတ္ကို နယ္၍လုပ္ထားျခင္း၊ အေအးပိုင္းေဒသမ်ား၌သာ သံုး၍ ရေသာအမိုး )ျဖင့္မိုးထားသည္၊ “ကိုသံေခ်ာင္းတို႔ တဲက ဟိုး ေတာင္ေပၚမွာ”ဟု ရဲေဘာ္ေလးတေယာက္ကဆိုသည္၊ ေတာင္ေပၚမွ ဆင္းလာေသာ ရဲေဘာ္ေလးက က်ေနာ္တို႔ကိုျမင္သည္ႏွင့္ သူသည္ သတိဆြဲလွ်က္ ရပ္ေနသည္၊ က်ေနာ္တို႔ကို ေက်ာ္သြားမွသာ သူက သတိကိုျဖဳတ္၍ေနာက္ ေတာင္ေအာက္ဆင္းသြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္၊ သူတို႔သည္ စစ္၏ ယဥ္ေက်းမူကို အတိအက်လိုက္နာ ယဥ္ပါးလ်က္ ေနေၾကာင္းေတြ႔လိုက္ရသည့္အတြက္ က်ေနာ္က သေဘာက်ေနမိသည္။

တဲေလးတစ္လံုးမွ ရဲေဘာ္မ်ားက စီကာရီကာရပ္ေနၾကသည္၊ ထိုသူမ်ားသည္ကား ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေျမာက္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ေသာ ကိုသံေခ်ာင္း၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္၊ ကိုစိန္ေအး၊ ကိုေနထြန္း၊ ကိုထြန္းလြင္၊ ကိုလဆိုင္း တို႔ကို ျမင္လုိက္ရသည္၊ ေရာက္သည္ႏွင့္ သူတို႔၏ ေႏြးေထြးေသာ လက္မ်ားက က်ေနာ္၏ လက္ထဲ၌ တင္းတင္းရင္းရင္း ဆြဲကိုင္လႈပ္ရမ္းခါလွ်က္၊ က်ေနာ္အား ထိုတဲငယ္ေလးတစ္လံုးသို႔ဖိတ္ေခၚသည္၊ ထိုအလယ္၌ မီးလင္းဖိုတလံုး ….. လူေတာ့မစံုေတာ့ဘူးဗ်ာ၊ က်ဆံုးကုန္တဲ့လူေတြေတာ့ က်ကုန္က်ၿပီဟု ကိုသံေခ်ာင္းကေျပာသည္၊ က်ေနာ္တို႔အတြင္းေရးမႉး ကိုမ်ဳိး၀င္းတေယာက္ေတာ့ ၉၂တိုက္ပြဲမွာ က်သြားတယ္ဟု ေျပာေတာ့ က်ေနာ္သည္ ကိုဖုန္းေမာ္က်ဆံုးစဥ္ကလို လက္သီးကို တင္းတင္းရင္းရင္း ဆုပ္လွ်က္မိသားျဖစ္မိသြားသည္၊ ကိုမ်ဳိး၀င္းက ကုိဖုန္းေမာ္တို႔ႏွင့္ ကလပ္စ္မိတ္ေတြေလ။ အာ.အိုင္.တီ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ ရွမ္းနီလူမ်ဳိး၊ သူက ကခ်င္ျပည္၊ေဒသနမၼားက “ရန္သူေတာင္ကုန္းကို တက္သိမ္းရင္း ၀ဲဖက္ရင္အံုကို ရန္သူက်ည္က ေဖါက္ထြက္သြားၿပီး က်ဆံုးသြားတယ္ဗ်ာ”ဟု ေျပာေတာ့ ေပးဆပ္မႈမ်ားကို ျပန္လည္၍ အမွတ္ရလိုက္သည္၊ က်ေနာ္ႏွင့္လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ ရဲေဘာ္ႀကီးဆန္းလင္း၊ တိုက္ေမာင္း၊ ထြန္းဦး၊ ခင္ထြန္းၾကည္တို႔ပင္လွ်င္ လူထုအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကေလၿပီ ေက်ာင္းသားႏွင့္ တိုက္ပြဲ၊ ေက်ာင္းသားႏွင့္စြန္႔လႊတ္မူသည္ အာဏာရွင္စနစ္ေၾကာင္႔ အတူယွဥ္တြဲလွ်က္။ “အမိေျမလြတ္ေျမာက္ဖို႔ အရုိးေတြေတာင္လိုပံုမွရမယ္ဆိုရင္ ငါတို႔ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ အရုိးေတြဟာ ဟိုးေအာက္ဆံုးအလႊာမွာ ရွိေစရမယ္”ဟု ေရွးကေနာင္ေတာ္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးေျပာခဲ့ ေသာစကားတခြန္းကို နားထဲမွာ အမွတ္ရပဲ႔တင္ထပ္လွ်က္၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္၏ ေပးဆပ္မႈေတြကလည္းအမ်ားသား၊ ေသရဲ၊ တိုက္ရဲ၊ အႏိုင္ယူရဲစသည့္ ရဲသံုးရဲ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကရေတာ့မည့္ အခ်ိန္အခါ ျဖစ္သည့္အတြက္ ကိုမ်ဳိး၀င္းက်ဆံုးမူသည္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည့္ တာ၀န္တရပ္ကို ရဲရဲႀကီးထမ္းေဆာင္သြားခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု စိတ္မေကာင္းေသာရင္ကို ေျဖသိမ့္လိုက္ရသည္၊ က်ေနာ္တို႔၏ ဘ၀သည္ကား လူထုအတြက္ ေပးဆပ္ထားၿပီးသား၊ လူေတြအလုပ္လုပ္ၾကသည္မွာ ႏွစ္မ်ဳိးဘဲရွိ သည္ဟု ဆရာႀကီးျမသန္းတင့္၏ အဆိုအမိန္႔ကို စကားကိုသတိရမိလိုက္သည္၊ တမ်ဳိးက “လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္လို႔ လုပ္ေနၾကသူ” တမ်ဳိးက “သူမ်ားေတြ အသိမွတ္ျပဳေပးဖို႔အတြက္ လုပ္ေနၾကသူ”၊ မ.က.ဒ.တ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားက ရဲရဲျမင္၊ ရဲရဲေတြး၊ ထဲထဲ၀င္ လူထုအတြက္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္၍ လုပ္ေနၾကေသာ အဖိုးအနဂၢ တန္ဖိုးရွိသည့္ သားေကာင္းရတနာမ်ားသာ။

၀မ္းသာ ရႊင္လန္းစြာတက္ၾကြေနေသာ ရဲေဘာ္မ်ား၏ အသက္၀င္ေနေသာ ရွင္းလင္းေျပာဆိုမႈမ်ားက က်ေနာ္၏ ရင္ကို ဆြဲ ရမ္းခါေနသကဲ့သုိ႔၊ ထိုညက က်ေနာ္တို႔ အာဂ်င္ဒါဆံုၾကသည္၊ တိုက္ပြဲ၀င္ရဲေဘာ္မ်ား၏ တက္ၾကြသံမ်ား၊ ရင္ထုမနာအသံမ်ား၊ ျဖတ္သန္းမႈ ပံုရိပ္မ်ားက က်ေနာ္အတြက္ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္းျဖစ္ရသည္၊ သူတို႔က သမိုင္းကို ရဲရဲေရးေနၾကသည္၊ တခ်ဳိ႔က ေဖါ့၍ေဖါ့၍ေရးၾကသည္၊ က်ေနာ္တို႔ မ.က.ဒ.တ သမိုင္းသည္ကား အေရွ႔ေလ၊ အေနာက္ေလ၊ မ်က္ႏွာစံုမွ ေလတိုက္၍ ဖိတ္စင္ထြက္သြားေသာ ေလွ၀မ္းဗိုက္အေပါက္ႏွင္႔ ့ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္ ႏွေမွ်ာတသသျဖစ္မိသည္၊ ၀မ္းဗိုက္အေပါက္ႏွင့္ ေလွာ္ခတ္ ေနေသာရဲေဘာ္တို႔ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးက အသင္တို႔ကို သင္ခန္းစာေပးခဲ့ၿပီ၊ ငါတို႔ရင္ခြင္ကို ခိုလူံၾကပါေလာ့၊ ငါတို႔က တိုက္တြန္းေနျခင္းမဟုတ္၊ လူထုက တိုက္တြန္းေနျခင္းသည္သာ၊ ငါတို႔သည္ လူထုအတြက္ ရဲရဲရင္ဆိုင္၍ ရဲရဲေက်ာ္ျဖတ္ေနသည္၊ ဒါ …. ငါတို႔သမိုင္းျဖစ္သည္၊ ဒါလည္း … ငါတို႔၏ လူထုသမိုင္းျဖစ္သည္။

မိုးကခ်ဴပ္ၿပီ … ညကနက္ေနၿပီ … က်ေနာ္ႏွင့္သူတို႔ႏွစ္ဦးသား သာလွ်င္ မီးဖို၏ အေႏြးဓါတ္ကို ခုိလူံေနၾကသည္။ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ ကိုထြန္းလြင္ ျဖစ္တည္လာေသာ သူတုိ႔၏ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈမ်ားက လူထုအတြက္ ေပးဆပ္ၾကရမည္ဆိုေသာ အာဂ်င္ဒါမ်ား၏ နိဂံုးအဆံုးကို က်ေနာ္က ႀကိဳ၍ ျမင္မိသည္၊ နက္ေမွာင္ေအးစိမ္႔ေနေသာ ည၏ သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္အခါမ်ားကို လူထုလြတ္ေျမာက္ေရး အေတြးအေခၚ စိတ္ဓါတ္အျပည့္အ၀ျဖင့္ ရွင္းျပေနေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားက ထိုတညရဲ႔ က်ေနာ္၏ အိပ္ခ်င္စိတ္ကို သတ္ပစ္လိုက္သည္။

ေတာစခိုတယ္ဗ်ာ …. စတာနဲ႔ နန္းေကြ႔ေခ်ာင္းေရႀကီးခ်ိန္ ေခ်ာင္းကိုျဖတ္ၿပီးသြားတာဗ်၊ ဟိုဘက္ကမ္းလည္းေရာက္ေရာ လက္ပစ္ဗံုး ကိုင္ထားတဲ့ ေက.အိုင္.အိုရဲေဘာ္က ဗဟိုက အမိန္႔မရလို႔ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ၿမိဳ႔ထဲလည္း၀င္ေရာ ဒီစစ္ေခြး၀ဲစားေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္တိုးတယ္ဗ်။ ညကလည္းေမွာင္ေနတယ္။ ဒီေကာင္ေတြက မင္းတို႔ဘယ္က လာလဲ။ မင္းတို႔ကို ပစ္သတ္လိုက္လို႔ ရတယ္ဆိုၿပီးၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ ေသမထူး၊ ေနမထူးဘ၀ေတြပဲဗ်ာ ….. ဟု ထိုသို႔ ကိုထြန္းလြင္၏ စကားသံက ညဦးယံကို လွ်ပ္ကာေဖါက္ထြက္သြားသည္။ သူ၏ စကားသံမ်ား၌ တိုက္ပြဲ၊ ေသနတ္သံမ်ား၊ စိန္ေခၚမႈမ်ား ဗရပြ။ ရဲေဘာ္ေလး မိုင္လားက ထင္းကို မီးပံုထဲသို႔ အဆက္မျပတ္ ထိုးထည့္ေပးေနသည္၊ သူတို႔ေလးေတြ အိပ္ခ်င္ရွာေတာ့မည္။ စကားစကျဖတ္၍ မရေသး၊ အရွိန္က ပို၍ ပို၍ ေကာင္းလာသည္၊ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည သံုးနာရီ…။ ကိုထြန္းလြင္၏ စကားသံမ်ားကို ဆက္၍ ငံ့လင့္မိတာေတာ႔ အမွန္၊ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္း အေအးဒါဏ္ကို ႀကံ႔ႀကံ႔ခံေနေသာ မီးလင္းဖို၏ မီးရွိန္မ်ားေၾကာင့္ သူတို႔၏ မ်က္ႏွာမ်ားသည္ ၀င္းထိန္ေနၾကသည္၊ မိန္းမရွိၾကတဲ့လူေတြက အေစာႀကီး အိပ္ကုန္ၾကျပီဗ်ဟု ကိုထြန္းလြင္က ေျပာသျဖင့္ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားတို႔ေရာဟု ေျပာသျဖင့္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က ဖိတ္စာတ၀က္ေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီဟု ေျပာသျဖင့္ ၀ါးကနဲပြဲၾကသြားသည္။
ထိုညက မ.က.ဒ.တ(မပ)ရွိ ရဲေဘာ္မ်ားရဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းမ်ား၊ ျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႔အႀကံဳမ်ား၊ တိုက္ပြဲမ်ား မဟာမိတ္မ်ားအေျခအေန အေၾကာင္းကို ရဲေဘာ္မ်ားက မေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ ေျပာျပၾကသျဖင့္ က်ေနာ့္အတြက္ တခ်ိန္ သမုိင္းဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္မ်ား ျဖစ္လာမည္ကို ရရွိေစခဲ့သည့္အတြက္ ထိုရက္မ်ားသည္ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ႔ ….ေရႊ၊ လူထုအတြက္ ပတၱျမား၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ရတနာမ်ားသာတည္း။ သူတို႔၏ ျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားသည္ သူတို႔ေရးတဲ႔ သူတို႔သမိုင္း၊ မ.က.ဒ.တ ရဲေဘာ္မ်ားက သမိုင္းကုိ ေဖါ့ေဖါ့ေရးေနၾကသူမ်ား မဟုတ္ၾက၊ သူတို႔က ေက်ာက္တံုးေက်ာက္နံရံမ်ားေပၚ၌ ခက္ရာခက္ဆစ္ စူးနစ္စြာ ေဖါက္ထြင္း၍ ေရးခဲ့ၾကသည္။ က်ေနာ္က ခက္ရာခက္ဆစ္ ေရးခ်ယ္ၾကေသာ သမိုင္းကို ပို၍ ပံုရိပ္ ထင္က်န္ရစ္ေစခ်င္သူ၊ ေရးခဲ့ေသာ ပံုရိပ္မ်ားသည္ လူထုအတြက္ ေအးျမေစႏိုင္ေသာ အရိပ္မ်ားအျဖစ္ ထင္ဟပ္ေစခ်င္သူ၊ က်ခဲ့ရေသာ ေသြးစက္မ်ားႏွင့္ ခင္းခဲ့သည့္လမ္းသည္ ျမန္မာျပည္ အနာဂါတ္ ရင္ေသြးေလးမ်ားအတြက္ ဆက္၍ အသင့္ေလွ်ာက္ၾကရမည့္ ေျဖာင္႔ျဖဴးေသာလမ္းမ်ား ျဖစ္ေစခ်င္ သူသာ။

က်ေနာ္က ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ ကိုထြန္းလြင္တို႔၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားကို ေလးနက္စြာ အာရုံျပဳ နားစိုက္လွ်က္ရွိေနသည္။ ရာသီဥတုက စူးစူးရဲရဲ ဆိုး ရြားလာသည္၊ ရဲေဘာ္ေလးကလည္း ထင္းမ်ားကို အဆက္မျပတ္ မီးပံုထဲသို႔ ထည့္ေပးလွ်က္ရွိသည္၊ ထိုထင္းတံုး၏ မီးအပူရွိန္မ်ား၊ သူတို႔ႏွစ္ဦး ၏ ေထာင္းေထာင္းထ တက္ၾကြစြာ ရွင္းလင္းေဆြးေႏြးမႈ အရွိန္မ်ားေၾကာင့္ က်ေနာ္၏ ႏွလံုးေသြးသည္လည္း အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ လည္ပါတ္ လွ်က္။
“က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္(ေျမာက္ပိုင္း)ကို ဒီလိုစခဲ့ၾကတယ္ဗ်”ဟု အစခ်ီေသာ ေနာက္ခံ အတိတ္သမိုင္းမ်ားသည္ က်ေနာ့္အတြက္သာမက ကခ်င္ျပည္နယ္၏ ေက်ာင္းသားမ်ား သမိုင္း အနာဂါတ္အတြက္ေသာ္ လည္းေကာင္း။ အမိျမန္မာျပည္တျပည္လံုး အတြက္ လည္းေကာင္း အက်ဳိးရွိမည္ျဖစ္သျဖင့္ ထိုအနာဂါတ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္လာၾကမည့္ သူတို႔၏ ပံုရိပ္မ်ား၏ ညႈိ႔ငင္ ေဆြးေႏြး ေျပာဆိုမႈမ်ားသည္ က်ေနာ္၏ နား၊ မ်က္စိ၊ အျမင္အာရုံမ်ား၌ စြဲလွ်က္၊ ညွိလွ်က္။

န၀တ ၁၉၈၈အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ ျပည္ျမန္မာ အႏွံ႔ လူထုတရပ္လံုး ေသြးေျမခခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔ အာဏာစက္ျဖင္႔ အဓၶမ ေျဖရွင္းမႈေနာက္ပိုင္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏြဲရန္ ႀကီးမားေသာ ရည္မွန္းခ်က္ျဖင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ေက်ာင္းသားမ်ားက ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္၊ သူတို႔သည္ ေရွ႔တန္းေပ်ာက္က်ား တပ္ရင္း(၁၁) ႏွင့္ တပ္ရင္း (၅)သို႔ ဦးစြာပထမ ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီးး မိုးညွင္း၊ မိုးေကာင္း၊ ျမစ္ႀကီးနားေက်ာင္းသားမ်ား စု၍ ေက.အိုင္.အို ဗဟို လိုင္စင္ေဒသ၌ ေဆြးေႏြးႏိုင္ရန္ အာဂ်င္ဒါမ်ားကို ေဆြးေႏြး စုစည္းေကာက္ခံ အတည္ျပဳခဲ့ၾကသည္၊ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔တြင္ မိုးေကာင္း၊ ျမစ္ႀကီးနား ေက်ာင္းသားမ်ားပါ၀င္ၾကၿပီး မိုးညင္း ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ေသာ ကိုသံေခ်ာင္းႏွင့္ ကိုထြန္းလြင္တို႔ကို ေနာင္ရာပါ ေက.အိုင္.အို ေရွ႔တန္းတေနရာတြင္ ဆံုခဲ့ၾကသည္၊ ထိုမွတဆင့္ ကုန္းတတန္၊ ေရတန္ခရီးဆန္႔၍ ေက.အိုင္.အို လိုင္စင္ဗဟိုသို႔ ခရီးရွည္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္၊ ထိုသို႔ ပထမဦးဆံုးေရာက္ ရွိခဲ့ေသာ သူမ်ားတြင္ ကိုထြန္းလြင္(မိုးညွင္း)၊ ကိုသံေခ်ာင္း(ေမာ္ဟန္)၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ (ျမစ္ႀကီးနား)၊ ကိုေအာင္ႀကီး (မိုးေကာင္း)၊ ကိုလႊမ္းမိုး(မိုးေကာင္း)၊ မမီမီခိုင္(မိုးေကာင္း)၊ ကိုမင္းေဌး(မိုးေကာင္း) {ယခု ဇႏၷ၀ါရီ ၂၅- အေမရိကားတြင္ျပသမည္႔ Rambo – 4 တြင္ အထူးလည္ သရုပ္ေဆာင္ထားသူ}၊ ဗိုလ္ေစာ(ရန္ကုန္)၊ ဂ်ဳိးျဖဴ(မႏၱေလး၊ မ်ဳိးလြင္ (ျမစ္ႀကီးနား) တို႔ျဖစ္သည္၊ သူတို႔သည္ ေက.အိုင္.အို လိုင္စင္ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေရာက္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေတာ္လွန္လူပ္ရွားမႈေကာ္မတီ (ကခ်င္) ဆိုၿပီးဖြဲ႔စည္းလိုက္ၾကသည္။ ထိုစဥ္က မ.က.ဒ.တ(ဗဟို)ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မရၾကေသး။ ထိုသို႔ဖြဲ႔စည္းၿပီးေနာက္ ေက.အိုင္.အို ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုကာ ေအာက္ပါအခ်က္ေလးးခ်က္ကို ေတာင္းဆိုတင္ျပခဲ့ၾကသည္ ။

(၁) အဖြဲ႔အစည္းတခုအေနျဖင့္ သီးသန္႔ဖြဲ႔စည္းေပးေရး၊
(၂) ေငြေၾကးအကူအညီေပးေရး၊
(၃) စစ္သင္တန္း အကူအညီေပးေရး ႏွင္႔ လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ အကူအညီေပးေရး၊
(၄) မ.က.ဒ.တ ေတာင္ပိုင္းဗဟိုႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရရန္ အကူအညီေပးေရး တို႔ျဖစ္သည္။
ေက.အိုင္.အို ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း ထိုအခ်က္ေလးခ်က္ကို အျပည့္အ၀အကူအညီေပးကာ ထိုရဲေဘာ္မ်ားက သင္တန္းအပါတ္ စဥ္ (၁)ကို စ၍ တက္ခဲ့ၾကသည္၊ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ အပါတ္စဥ္ (၁)သင္တန္း ကို သံုးလေက်ာ္ တက္ေရာက္သင္ၾကား ၿပီးစီးခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ သင္တန္းၿပီးစီး ၿပီးေနာက္။ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ေျမာက္ပိုင္းကို ေအာင္ျမင္စြာ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ ထို႔ေနာက္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္၊ ကိုလွေဌး၊ ကိုသက္ထြန္းတို႔က ေတာင္ပိုင္းဗဟိုသို႔ ေတာတြင္းခရီးၾကမ္းရွည္ကို ဆက္လက္ခရီးထြက္ခဲ့ၾကျပီး ကိုထြန္းလြင္က ျပည္တြင္းအေရးႀကီး ကိစၥေဆာင္ရြက္ရန္ ျပည္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

တပ္ဦးႏွင့္ တပ္မေတာ္တခုအတြက္ သင္တန္း၊ ဖြဲ႔စည္းပံု၊ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကလည္း အသက္တမွ် အေရးႀကီးသည္၊ သင္တန္း မရွိ္လွ်င္ အမိန္႔နာခံမႈမရွိႏိုင္ လုပ္ငန္းကိုလည္း ထိေရာက္စြာ အေကာင္အထည္မေဖၚႏိုင္ သို႔ပါ၍ က်ေနာ္သည္ပင္လွ်င္ သင္တန္းကာလမ်ား၌ ႀကိမ္ဒဏ္မ်ား၊ အပစ္ေပးျခင္းမ်ားကို ခံခဲ့ၾကရသည္၊ အမိေျမလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ပထမဦးဆံုး ေပးဆပ္မႈသည္ကား အသားနာက်င္မႈမ်ား၊ ေရာဂါဘယမ်ား၊ အေနဆင္းရဲအစားဆင္းရဲမႈမ်ား၊ ရာသီဥတုဒါဏ္မ်ား ေျပာလို႔ပင္မကုန္၊ ဒီလိုနဲ႔ မိုးထိဦးတိုက္ေနတဲ႔ မေနာေျမ ေတာင္တန္းမ်ားေပၚက ခြပ္ေဒါင္းေတြရဲ႔ သမိုင္းကို စခဲ႔ၾကရတယ္။

မီးဖိုက က်ေနာ္တို႔ကို အေႏြးဓါတ္ ေကာင္းေကာင္းေပးလွ်က္ရွိေနသည္၊ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးသည္ မီးဖိုေဘးေလး၌ ကပ္၍ ဒူးျခင္းတိုက္လွ်က္ရွိ္သည္၊ ဆက္ၿပီး ကိုထြန္းလြင္က “က်ေနာ္ ၈၈ အေစာပိုင္း မိုးးညွင္းတိုက္ပြဲမွာ ၀င္ခ်ဘူးတယ္”ဟု ဆိုလာသျဖင့္ ဒူးေခါင္းေပၚ ေမးတင္ထားေေသာ က်ေနာ္ေခါင္းေထာင္သြားသည္၊ “ဘယ္လိုတိုက္ပြဲလဲ၊ ဘယ္လိုတိုက္ခဲ့တာလဲ” ဟုသည့္ စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ က်ေနာ္က ေမးခြန္းမ်ားကို တရစပ္ေမးမိေလေတာ့သည္။

ထိုရက္မ်ား၏ ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၌ ရင္ထဲတြင္ ခဲဆြဲသကဲ့သို႔ ေလးလံလွ်က္ ရွိေနသည္၊ သူတို႔သည္ န.၀.တ ၏ နရသိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲ၌ အက်ဥ္းက်ခံေနရသည့္ ေတာခိုလာေသာ ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္ ရင္ေလးေနၾကသည္၊ ငါတို႔ရဲေဘာ္ေတြ ထမင္းမွ နပ္မွန္ေအာင္စားၾကရလား၊ ရန္သူႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ ေသြးခ်င္းနီနီျဖစ္ကုန္ေနၾကၿပီလား စသည့္ျဖင္႔ သို႔ေလာ သို႔ေလာႏွင္႔ လားေပါင္းမ်ားစြာေသာ စိုးရိမ္ ေၾကာင့္က်မႈမ်ားကို သူတို႔၏ ရင္ကို ေဘာင္ဘင္ခတ္လႈပ္ခါေစခဲ့သည္၊ ဤသို႔ျဖင့္ သူတို႔သည္ ေက.အိုင္.အို ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဆီသို႔ ထပ္မံ၍ သူတို႔၏ ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္မ်ားအေရး လြတ္ေျမာက္မႈ အတြက္ ေဆြးေႏြးရန္ ခ်ီတက္ၾကျပန္သည္။

“က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားႀကီးမိုးညွင္း အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ဖမ္းထားတယ္ခင္ဗ်”ဟု ကိုသံေခ်ာင္းက စတင္ေဆြးေႏြးသည္၊ ကိုထြန္းလြင္က “သူတို႔ကို ကယ္ထုတ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုပါတယ္ခင္ဗ်”ဟု ဇယ္ဆက္သလို ေျပာေတာ့ ေက.အိုင္.အိုေခါင္းေဆာင္မ်ားက ေခါင္းေထာင္လာသည္၊ “အခ်ိန္မွီကယ္ႏိုင္ရင္ေကာင္းတယ္”ဟု ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က တြန္းအားေပးေျပာျပန္ေတာ့ သူတို႔က ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္လွ်က္။ အခု လူထုအားရွိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ လူထုနဲ႔ လက္နက္ကိုင္ေပါင္းၿပီး အခုခ်ိန္တိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ဟု ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က ဆိုလာေတာ့ သူတို႔သည္ ေမးေစ့မ်ားကိုပြတ္လွ်က္၊ က်ေနာ္တို႔ မိုးညွင္းလူထုက ဒီစစ္ အုပ္စုကို ခ်ခ်င္ေနၾကတယ္ခင္ဗ်ဟု ကိုထြန္းလြင္က ကြန္႔လာျပန္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္က ဗိုလ္မႉးပန္းေအာင္ႏွင့္ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား တီးတိုးေျပာေနသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္၊ ဗိုလ္မႉးပန္းေအာင္သည္ကား ထိုစဥ္က စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္၊ တိုက္ခိုက္ေရး မဟာဗ်ဴဟာ ဆြဲသည့္ေနရာတြင္ အင္မတန္မွ ပရိယာယ္ၾကြယ္၀သည္ဟု ထင္ရွားသူ၊ ရန္သူ႔ဗိုလ္သင္တန္းမ်ား၌ ပင္လွ်င္ သူ၏ စစ္ဆင္ေရးနည္းနာမ်ားကို ထည့္သြင္းေရးဆြဲ၍ အသံုးျပဳ သင္တန္းပို႔ခ်ၾကသည္၊ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးသိန္းထြန္း၏ ခလရ(၄၀) ဟိုပင္တပ္ရင္း တခုလံုးကိုပင္ လက္ရဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့သူ။ ကိုသံေခ်ာင္းက မ်က္လံုးေလး ေပကလပ္ေပကလပ္ႏွင့္ တုန္႔ျပန္မႈကို ေစာလွ်င္စိတ္မ်ားျဖင္႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္လွ်က္၊ ကိုထြန္းလြင္က ထြက္လာမည့္စကားသံကို အာရုံစိုက္ နားေထာင္ေနသလို၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ မ်က္ႏွာမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ေနလွ်က္ အတြင္းစိတ္ မေနာကို ေစာေၾကာေနသလို တုန္႔ျပန္မႈတခုကို ေစာင္႔ဆိုင္းေနၾကသည္။

တကဲ႔စစ္ဆင္ေရးႀကီးဆိုေတာ႔ သူတို႔ဖက္မွလည္း ခ်င္႔ခ်ိန္ေနသလိုပင္၊ ၿမိဳ႔ကို၀င္စီးရမည့္တိုက္ပြဲ၊ ႏွယ္ႏွယ္ရရေတာ႔မဟုတ္ စစ္ဆင္ေရးစီမံကိန္းက ႀကီးရေတာ့မည္၊ ဘက္ေပါင္းစံုက ျပင္ဆင္ရေတာ့မည္၊ ရန္သူအေျခအေန၊ မိမိအေျခအေန၊ လူထုအေျခအေန၊ လက္ရွိပကတိ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန၊ ရွစ္ေလးလံုးၿပီးကာစ ပူပူေႏြးေႏြး လူထုရပ္တည္မႈ၊ ထိုခ်ိန္ ရက္ရက္စက္စက္ ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားမ်ား အသတ္ခံရသျဖင့္ လူထုက အမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ေသြးပူေနခ်ိန္၊ အက်ဳိးအျမတ္ကို ခ်ိန္မွရေတာ့မည္၊ သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ား စစ္ဆင္ေရးအက်ဳိးအျမတ္ကို ခ်ိန္ေနပံုရသည္၊ မိမိဘက္မွ မည္မွ်က်ဆံုး ႏိုင္မည္လည္း၊ ႏိုင္ငံေရးအျမတ္၊ စစ္ေရးအျမတ္ မည္မွ်ရႏိုင္မည္လည္း ဘက္ေပါင္းစံု ခ်င့္ခ်ိန္တြက္ဆႏိုင္မွသာလွ်င္ ေသ ခ်ာေသာ တိုက္ပြဲကို ဆင္ႏြဲႏိုင္ေတာ့မည္၊ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္သားမ်ားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ ကယ္တင္ႏိုင္ေရးအတြက္ က်ေနာ္တို႔သည္လည္း ရင္ခုန္စြာ ေဆြးေႏြးမႈ ရလဒ္အား ေစာင့္စားလွ်က္၊ ဤသို႔ျဖင့္ မိုးညင္းၿမိဳ႔သိမ္းတိုက္ပြဲ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ကယ္ထုတ္သည့္ပြဲ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ လူထုအား၊ ေက်ာင္းသား ျပည္သူတို႔၏အား မၾကာမွီေပါင္းစပ္ၾကေတာ့မည္၊ မၾကာမွီ မိုးညွင္းတိုက္ပြဲလာေခ်ေတာ့မည္။

က်ေနာ္တို႔ မီးလင္းဖိုသည္လည္း စစ္ေဇာမာန္ဟုန္ တက္သည္႔အလား အရွိန္ျပင္းစြာ ေတာက္ေလာင္ညွီးလွ်က္၊ မၾကာမွီအေရွ႔ဘက္မွ ေရာင္နီမ်ားသန္းလာေတာ့မည္၊ တဖက္ေတာင္ကုန္း စစ္သင္တန္းမွ မ.က.ဒ.တ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္မ်ား၏ စစ္ေသြးစစ္မာန္ျဖင္႔ “ဘာလုပ္ေနလည္း၊ ေလ့က်င့္ေနတယ္” “ဘာလုပ္ဖို႔လဲ၊ တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔” “ဘယ္သူ႔အတြက္လည္း၊ ျပည္သူ႕အတြက္ပဲ” “ဘာစိတ္ဓါတ္လဲ၊ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓါတ္” ဟု ႏွင္းေငြ႔ ျမဴေတြၾကားေဖါက္ထြက္၍ ညီညာစြာ တြန္ၾကဴးလိုက္ေသာ ေဒါင္းတမာန္တို႔ အသံေတြဟာေလ ေရခဲသည္႔ ဂ်င္းေဖါတို႔၏ မေနာေတာင္တန္းမ်ားမွ ျမန္ျပည္တလႊား ေသာင္းထိုက္ကၾကားေအာင္ သားေမာင္ တို႔ေလ အမိေျမ လြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲ ဆင္ႏြဲေနၾကေၾကာင္း။

သားခ်စ္ (ဟစ္တိုင္)