ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ၏အျမင္

entry-content'>

(ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္)

မိုးနဲ႔နသိုး အစိုးမရဆိုသလို ေနာက္ထပ္ အစိုးမရတဲ့အထဲမွာ လူထုအံုႂကြမႈဆိုတဲ့အရာလည္း ထိပ္ဆံုးက ပါမယ္ ထင္မိရဲ႕။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ လူထုအံုႂကြမႈဆုိတာမ်ဳိးက ျဖစ္ဟဲ့ ျဖစ္ဟဲ့ဆိုၿပီး ယူဂ်ီေတြလႊတ္ၿပီး အတင္းလုပ္ ယူခိုင္းလို႔ မရသလို မျဖစ္နဲ႔ မျဖစ္နဲ႔ဆိုၿပီး အာဏာယူထားသူေတြဘက္က အတင္းအဓမၼ က်ားကန္တားဆီးလို႔ လည္း ရႏိုင္တဲ့အရာ မဟုတ္လို႔ပါပဲ။ ခပ္ဆင္ဆင္ ဥပမာေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဆူးစူးၿပီး ျပည္တည္နာျဖစ္တဲ့အခါ ျပည္ေပါက္သလိုမ်ဳိးလို႔ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္တျပည္အတြက္ အာဏာကို မတရားတဲ့နည္းနဲ႔ လုယူခံ ရတာဟာ လူ႔ကိုယ္မွာ ဆူးစူးခံသလိုမ်ဳိးပါပဲ။

ေသးေသးစူးရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ေနရထုိင္ရတာ ကသိကေအာက္ျဖစ္မယ္။ ႀကီးႀကီးစူးရင္ေတာ့ နာတာကို ႀကိတ္ မွိတ္သည္းခံရင္ခံ၊ မခံႏိုင္ရင္ေတာ့ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြား ေနရမွာပဲ။ ဆူးႀကီးႀကီးစူးမိၿပီး ကံမေကာင္းလို႔ ပိုး၀င္ရင္ ေတာ့ အနာက ရင္းလာမယ္။ ျပည္တည္လာမယ္။ ခံစားရသူအေနနဲ႔လည္း ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ မရင့္မွည့္ခင္ အနာကို ညႇစ္မိတာမ်ဳိးရွိမယ္။ မရင့္မွည့္ခင္ ညႇစ္မိတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပည္နည္းနည္း ထြက္ခ်င္ထြက္သြားမယ္။ ဒါေပ မယ့္ နာက်င္မႈကို ပိုခံစားရတယ္။ အရွင္းလည္း သက္သာမသြားဘူး။ နာျမဲ နာဆဲပဲ။ ပိုလည္း ရင္းခ်င္ရင္းလာမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျပည္ေတြတျဖည္းျဖည္းစုၿပီး ရင့္မွည့္လာတဲ့အခါက်မွပဲ အနာကိုညႇစ္ေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ကူးျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရင့္မွည့္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ညႇစ္ထုတ္မယ္လို႔ စဥ္းစားတုန္းမွာပဲ (ကိုယ္မထင္မွတ္တဲ့အ ခ်ိန္မွာ တင္းအားတစံုတရာေၾကာင့္) ျပည္ေတြ ဗြမ္းကနဲ ေပါက္ထြက္သြားတာမ်ဳိး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

လူထုအံုႂကြမႈဆိုတာက အဲသလိုမ်ဳိး ခပ္ဆင္ဆင္ပါ။ ရင္မွည့္ေအာင္ ေစာင့္ရတာမ်ဳိးပါ။ ဒါေပမယ့္ ရင့္မွည့္ လာတဲ့ အခါက်ရင္လည္း မထင္မွတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားနဲ႔ ၀ုန္းဆို ေပါက္ကြဲႀကီးထြားတတ္တာမ်ဳိးပါ။ ရင္မွည့္ေစတဲ့ အ ရင္းခံ အေၾကာင္းတရားေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့။ ၈၈-အေရးေတာ္ပံုတုန္းကဆိုရင္ အာအိုင္တီေက်ာင္းသား ကိုဘုန္းေမာ္ေသဆံုးတဲ့ အေရးအခင္းဟာ လူထုအံုႂကြမႈကို တမဟုတ္ခ်င္းႀကီးထြားေစတဲ့ တင္းမာမႈျဖစ္ခဲ့ၿပီး အခု ေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ အေရးေတာ္ပံုမွာေတာ့ ပခုကၠဴသံဃာေတာ္ေတြ ဓာတ္တိုင္မွာ ႀကိဳးတုတ္ၿပီး အ ႐ိုက္ခံရတဲ့ အေရးအခင္းဟာ လူထုအံုႂကြမႈကို တမဟုတ္ခ်င္း ႀကီးထြားေစတဲ့ တင္းမာမႈျဖစ္ခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါ တယ္။

၆၂ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ေန၀င္း အာဏာသိမ္းတယ္။ သိမ္းၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ တိုင္းျပည္အတြက္ ဆူးႀကီးႀကီး စူးၿပီဆိုတာ လူ တိုင္းသိတာပဲ။ ဒါ မျဖစ္သင့္ဘူး၊ တိုင္းျပည္အတြက္ မေကာင္းဘူး၊ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ဒီလိုျဖတ္လမ္းနည္းနဲ႔ယူ တာ မတရားဘူးဆိုတာကို ျပည္သူအားလံုး သိခဲ့တာပါပဲ။ သိတဲ့အေလ်ာက္ တိုင္းျပည္အတြက္ ေပးဆပ္ရဲ၊ စြန္႔ လႊတ္စြန္႔စားရဲတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြက အာဏာသိမ္းၿပီး မၾကာခင္မွာ ဗိုလ္ေန၀င္းစစ္အုပ္စုကို စၿပီးက လန္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူထုပါမလာႏိုင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြ ရက္ရက္စက္စက္ အႏွိပ္ကြပ္ခံ လိုက္ၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံုလည္း မိုင္းခြဲၿဖိဳဖ်က္ခံလိုက္ရတယ္။

စစ္အုပ္စုကိုဆန္႔က်င္တဲ့ အဲဒီ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္အေရးအခင္း ၿပီးတဲ့ေနာက္ ၁၉၇၄ ေမ-ဇြန္မွာ အလုပ္သမားအေရးအ ခင္း၊ ၁၉၇၄ ဒီဇင္ဘာမွာ ဦးသန္႔စ်ာပန အေရးအခင္း၊ ၁၉၇၅ ဇြန္လမွာ ေ႐ႊတိဂံုအေရးအခင္း၊ ၁၉၇၆ မတ္လမွာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ရာျပည့္အေရးအခင္း(မိႈင္းရာျပည့္)ေတြ ဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအေရးအခင္းေတြမွာလည္း လူထုမပါ၀င္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ ဗိုလ္ေန၀င္းစစ္အုပ္စု ျပဳတ္မက်သြားဘဲ အလုပ္သမားေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ရက္ရက္စက္စက္ ထပ္မံအႏွိပ္ကြပ္ခံခဲ့ရတယ္။ ဘုန္းေမာ္အေရးအခင္း ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လူထုအံုႂကြမႈျဖစ္ေစ မယ့္ အေၾကာင္းတရားေတြက တာစူေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းေမာ္အေရးအခင္း မတိုင္ခင္ေလးမွာတင္ ၇၅က်ပ္ တန္၊ ၃၅က်ပ္တန္ေတြ သိမ္းလိုက္တဲ့ ေငြစကၠဴအေရးအခင္းက ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၂၆ႏွစ္လံုးလံုး ခံစားလာရတဲ့ အေထြ ေထြ လူမႈအက်ပ္အတည္းေတြ အဖိႏွိပ္ခံခဲ့ရတာေတြရယ္၊ အဲဒီေငြစကၠဴအသိမ္းခံရတဲ့ အမ်က္ေဒါသေတြရယ္၊ ေက်ာင္းသားကိုဘုန္းေမာ္ ေသဆံုးရတဲ့ ေၾကကြဲမႈေဒါသေတြရယ္ေပါင္းစံုၿပီး ၈၈လူထုအံုႂကြမႈႀကီး ေပါက္ကြဲျဖစ္ေပၚ လာေတာ့တာပါပဲ။ ၂၆ႏွစ္တာ ကာလတေလွ်ာက္လံုး ေက်ာင္းသားေတြ အနာခံ လံႈ႔ေဆာ္ေပးဆပ္ခဲ့တာကလည္း ေတာ္လွန္ေရးရင့္မွည့္လာေစတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းတရား ျဖစ္ပါတယ္။

အခုေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ လူထုအံုႂကြမႈမွာေတာ့ ၈၈ျဖစ္စဥ္နဲ႔ တူတာမ်ဳိးေတြ ေတြ႕ရသလို မတူ တာ ေတြလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ လူထုအံုႂကြမႈျဖစ္လုျဖစ္ခင္ အေၾကာင္းတရားေတြက ပိုဆင္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရမယ္ ထင္တယ္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဒီပဲယင္းအေရးအခင္းအၿပီး အထိန္းသိမ္းခံရစဥ္မွာ ၈၈-မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ လက္ရွိတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြလက္တြဲၿပီး အေထြေထြအၾကပ္အ တည္းနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳခံစားေနရတဲ့ ျပည္သူလူထုကို ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲထဲ ပါ၀င္ရဲလာေအာင္ တေျဖးေျဖး စည္း႐ံုးလႈံ ေဆာ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ျပည္သူေတြ ဒီမိုကေရစီအေရးထဲ တစတစ ပါ၀င္လာၿပီး အေထြေထြမေက်နပ္မႈေတြ ပိုပိုႀကီး ထြားေနခ်ိန္မွာပဲ နအဖစစ္အုပ္စုက ေလာင္စာဆီေစ်းကို အဆမတန္ျမႇင့္လိုက္တဲ့အခါ ၈၈မတိုင္ခင္တုန္းက ေငြ စကၠဴအသိမ္းခံလိုက္ရတဲ့ ေဒါသမ်ဳိး ျပည္သူေတြဆီက ေပါက္ကြဲထြက္လာပါေတာ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြ အက်ပ္အတည္းျဖစ္တာကို စာနာနားလည္တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြက ပခုကၠဴမွာ ၿငိမ္းခ်မ္း စြာ ေမတၱာပို႔ စီတန္းလမ္းေလ်ာက္တယ္။ အဲဒါကို နအဖလက္ကိုင္တုတ္ေတြက အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းတယ္။ သံ ဃာေတာ္ေတြကို ႀကိဳးကြင္းစြပ္ဖမ္းၿပီး ဓာတ္တိုင္မွာ ႀကိဳးတုပ္႐ိုက္တယ္။ အဲဒီသတင္းကို တတိုင္းျပည္လံုးက သံ ဃာေတာ္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ျပည္သူေတြလည္းၾကားေရာ အခုလို တတိုင္းျပည္လံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ ဆႏၵျပ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ လူထုအံုႂကြမႈႀကီး ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူထုအံုႂကြမႈကို ဦးတည္ေစခဲ့တဲ့ အ ေၾကာင္းတရားေတြကလည္း ၈၈တုန္းကလို ဒုနဲဲ႔ေဒးပါ။

န၀တ၊ နအဖစစ္အုပ္စုဟာ ဗိုလ္ေန၀င္းထက္ဆိုးတဲ့ စစ္အာဏရွင္စနစ္နဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ဆက္ၿပီးဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ တယ္။ ၉၀ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္မေပးဘဲ ဒီမိုကေရစီလိုလားတဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ ဆႏၵ ေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈတယ္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းထားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေဆာင္သူေတြကို အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာၿပီး ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တယ္။ ႏိုဗယ္အေရး အခင္း၊ ၉၆-ေက်ာင္းသားအေရးအခင္း၊ ဒီပဲယင္းအေရးအခင္းေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၀င္ေတြ၊ ျပည္သူေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏွိပ္သတ္ျဖတ္တယ္။ ျပည္သူလူထုအတြင္းမွာလည္း အေထြေထြအက်ပ္အ တည္းေတြကို တေန႔တျခား ႀကီးထြားလာေစတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ဒီကေန႔လူထုအံုႂကြမႈကို ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ အရင္း ခံအေၾကာင္းတရားေတြပဲျဖစ္တယ္။

၈၈-လူထုအံုႂကြမႈတုန္းကေတာ့ အေရးအခင္း အရွိန္ျမင့္ေနၿပီး အီမသြားခင္မွာ အတိုက္အခံေတြစုေပါင္းၿပီး ၾကား ျဖတ္အစိုးရ (သို႔) စင္ၿပိဳင္အစိုးရတရပ္ကို လက္ဦးမႈရေအာင္ မဖြဲ႕စည္းဘဲ အာဏာစက္မရွိေတာ့တဲ့ မဆလအစိုးရ ဆီမွာ ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႕ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုရင္း အခ်ိန္ကုန္သြားခဲ့တယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုက ပြဲအီေနတဲ့ အ ေျခအေနက လြန္ေျမာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရး step တခုကို ျမႇင့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ဂိုဏ္းဂဏစိတ္ေတြ ေရွ႕တန္း တင္ၿပီး တညီတၫြတ္ေထာက္ခံမႈ မျပဳခဲ့တဲ့အတြက္ ေအာင္ပြဲမရဘဲ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာကို ခံလိုက္ရ တယ္။ တကယ္ဆိုရင္ အဲဒီတုန္းက ဦးႏုအစိုးရကိုပဲ ၀ိုင္းေထာက္ခံေထာက္ခံ၊ အတုိက္အခံေတြစုေပါင္းၿပီး အစိုးရ ဖြဲ႕တာကိုပဲလုပ္လုပ္ တခုခုကို လက္ဦးမႈရွိရွိ တညီတၫြတ္တည္း လုပ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ မဆလအစိုးရျပဳတ္က်ၿပီး ေအာင္ပြဲ ခံမွာ ေသခ်ာေပါက္ပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မဆလအစိုးရ အာဏာစက္ၿပိဳလဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္ဦးမႈယူၿပီး ေၾကညာတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ျပည္သူလူထုအားလံုးကေရာ ႏိုင္ငံတကာကပါ ၀ိုင္းေထာက္ခံရင္ စစ္တပ္က အာဏာ သိမ္းရဲမွာ မဟုတ္လို႔ပါဘဲ။

အခုလည္း အဲဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိး ဆိုက္လာျပန္ပါၿပီ။ သံဃာေတြလည္း ရက္ဆက္ဆႏၵျပလို႔ အဖမ္းခံရသူခံ ရ ေသသူေသ၊ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြလည္း သံဃာေတာ္ေတြေနာက္ တခဲနက္လိုက္ပါဆႏၵျပလို႔ ပန္းသူပန္း၊ ေသသူေသ၊ အဖမ္းခံရသူခံရ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးအရ မန္းဒိတ္ရွိတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီစီအီးစီေတြေရာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြပါ ေရွ႕ကထြက္ၿပီး ဦးေဆာင္မယ့္၊ ပြဲသိမ္းကြက္ကို ဖန္တီးမယ့္ အရိပ္အေယာင္ လံုး၀မေတြ႕ရ ေသးတာ ၀မ္းနည္းစရာပါပဲ။ မန္းဒိတ္ရွိသူေတြထဲက ဘယ္သူေရွ႕ထြက္လာၿပီး ဦးေဆာင္မလဲဆိုတာကို သံဃာ ေတာ္ေတြကေရာ ျပည္သူေတြကပါ လည္တဆန္႔ဆန္႔နဲ႔ ေမွ်ာ္ေနၾကပါၿပီ။ အခုလို တခဲနက္အံုႂကြေနတဲ့ အခ်ိန္မွာမွ ပြဲသိမ္းကြက္ျဖစ္တဲ့ အစိုးရဖြဲ႕ၿပီး တိုက္တာကို မလုပ္ရင္ သံဃာေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ လူထုေတြ အဖမ္းဆီးခံ၊ အ႐ိုက္ႏွက္ခံ၊ အသက္အေသခံၿပီး ၀န္းရံေပးဆပ္ခဲ့တာေတြ ေရစုန္ေမ်ာရမယ့္ကိန္း ဆိုက္ရခ်ည္ရဲ႕။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ အာဏာရွင္ဆိုတဲ့ နအဖက ေျပးကာမွေျပးရေရာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို စိတ္ကူးမွာ မဟုတ္လို႔ဘဲ။ အဲ လိုစိတ္မကူးလို႔လည္း လူေတြကို မဆိုထားနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကိုေတာင္ အခုလို လူမဆန္စြာ မိုက္မိုက္႐ိုင္း႐ိုင္း ဖမ္းဆီး ႐ိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ေနတာေပါ့။

လက္ရွိအျပင္မွာရွိတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီစီအီးစီေတြဟာ လူထုမပါေသးခင္တုန္းကေတာ့လည္း မပါလို႔ဆိုၿပီး အင္တာ ဗ်ဴးေတြမွာ ေျပာခဲ့တယ္။ အခုလို တခဲနက္ပါ၀င္လာတဲ့ ေသေရးရွင္ေရးအခ်ိန္ က်ျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ သလို ၿငိမ္သက္ေနၾကတာဟာ အံ့ၾသတုန္လႈပ္စရာပါပဲ။ လူထုကို ေခါင္းမေဆာင္ခ်င္ဘဲ၊ ေခါင္းမေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ဘာ ျဖစ္လို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ တက္လုပ္ေနၾကပါလိမ့္လို႔ပဲ ေမးရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕။

ေလာေလာဆယ္မွာ အံုႂကြေနတဲ့ လူထုႀကီးကို ေအာင္ပြဲအထိေရာက္ေအာင္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္၊ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ၈၈-မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုကလည္း အဖမ္းခံဘ၀မွာ၊ မန္းဒိတ္ရွိတဲ့သူ ေတြကလည္း ဦးေဆာင္မယ့္ အေျခအေနမွာမရွိ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ အျပင္မွာရွိတဲ့အထဲက ပြဲသိမ္းတိုက္ကြက္ကို တိုက္ႏိုင္မယ့္ သူေတြဆိုလို႔ရွိရင္ ျပည္သူလူထုက ေလးစားအားကိုးတဲ့ ကိုေဌးႂကြယ္န႔ဲ လက္က်န္ ၈၈-မ်ဳိးဆက္ ေတြကိုပဲ ျမင္မိေတာ့ရဲ႕။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ နအဖကို အစိုးရဖြဲ႕ၿပီးမတိုက္ဘဲ အာဏာက ဒီမိုကေရစီဘက္ ေတာ္သားေတြဘက္ကို ေအာ္တိုမစ္တစ္ ေရာက္လာမွာမဟုတ္လို႔ပါဘဲ။ ဒီအေျခအေနဟာ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္ သားေတြဘက္က လက္ဦးမႈရေအာင္ (၈၈တုန္းကလို မခံရေအာင္) မလြဲမေသြ အစိုးရတရပ္ဖြဲ႕ဖို႔ လိုအပ္ေနတဲ့အ ခ်ိန္လုိ႔ ထင္ျမင္မိေျပာၾကားရင္း အနာခံေပးဆပ္ေနၾကတဲ့ ဆႏၵျပသံဃာေတာ္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္သူလူ ထုႀကီးကို အေလးျပဳ လိုက္ရပါတယ္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး နအဖကို တိုက္ႏိုင္တဲ့ေထာင့္ကေန အဓိကျဖစ္ႏိုင္ေျခကို စဥ္းစားၾကည့္ ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္က နအဖကို ဖိအားေပးမယ့္လမ္းနဲ႔ ဂမ္ဘာရီလာတုန္း ဆႏၵဖိျပၿပီး ႏိုင္ငံတကာဖိအားနဲ႔ အ ဖမ္းဆီးခံရသူေတြ လြတ္ေျမာက္ကာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး ျဖစ္ႏိုင္ေျခလမ္းေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြက သူ မ်ားကယ္မွ ျဖစ္လာမွာမို႔ ဆယ္ေရးတေရး ကိုးေရးတရာ ဆိုသလိုပါပဲ။ အဲဒါေတြကိုပဲေမွ်ာ္ၿပီး ျဖစ္မလာခဲ့ရင္ လူထု အံုႂကြမႈႀကီး ကလည္း အရွိန္တန္႔သြားရင္ အားလံုးေသဖို႔ပဲရွိလို႔ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္)